ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

  |  ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

Είναι ο πιο σύγχρονος τομέας της οδοντιατρικής. Αφορά την αποκατάσταση της έλλειψης ενός η περισσότερων δοντιών με την τοποθέτηση ενός η πιο πολλών εμφυτευμάτων και τη στήριξη πάνω σε αυτά τεχνητών δοντιών που μοιάζουν και λειτουργούν όπως τα φυσικά. Γενικά είναι ότι πιο κοντινό στα φυσικά δόντια γιατί και αυτά στηρίζονται στο κόκκαλο. Τα πλεονεκτήματα τους είναι ξεκάθαρα. Δε χρειάζεται να τροχιστούν τα διπλανά δόντια για να αποκατασταθεί ένα κενό, πράγμα που αναγκαστικά θα γίνει για να τοποθετηθεί μια γέφυρα. Σε περίπτωση που λείπουν πολλά δόντια μπορούμε βάζοντας αρκετά εμφυτεύματα να τα αποκαταστήσουμε με σταθερές γέφυρες. Όταν βγάζουμε ένα δόντι τότε το ούλο και το κόκκαλο στην περιοχή αυτή υποχωρεί και δημιουργείται αισθητικό πρόβλημα. Αν όμως τοποθετήσουμε εμφύτευμα μπορούμε να διατηρήσουμε τον όγκο, άρα και τη φυσική εμφάνιση της περιοχής. Πολύ περισσότερο όταν λείπουν όλα τα δόντια, ολόκληρη η γνάθος υποχωρεί και μετά από μερικά χρόνια αυτό φαίνεται και στο πρόσωπο, το οποίο ρυτιδιάζει και κονταίνει. Είναι γνωστή η εικόνα ενός ηλικιωμένου που φοράει οδοντοστοιχίες για χρόνια με το πολύ χαμηλό προφίλ, σε αντίθεση με το πιο ψηλό “νεώτερο” προφίλ ενός που έχει δόντια. Όταν τοποθετηθούν εμφυτεύματα αντί για οδοντοστοιχία το κόκκαλο διατηρείται και έτσι παραμένει και το “νεανικό” προφίλ.  Τέλος έχουν και καλύτερη πρόγνωση συγκριτικά με αποκαταστάσεις με γέφυρες. Στατιστικά πολλών χιλιάδων εμφυτευμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν δείξει πως μετά από 10 χρόνια πάνω από το 95% συνεχίζουν να υπάρχουν στο στόμα σε αντίθεση με τις γέφυρες που περισσότερες από τις μισές έχει χρειαστεί να αντικατασταθούν στο ίδιο χρονικό διάστημα. Βέβαια χρειάζονται καθημερινή φροντίδα με σωστό βούρτσισμα και μεσοδόντιο καθαρισμό παράλληλα με τακτική ( 2 φορές το χρόνο) εξέταση από τον οδοντίατρο για να προλάβουμε τυχόν φλεγμονή που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην οστεοενσωμάτωση τους. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε άνετα να ξεπεράσουμε μία ή και περισσότερες δεκαετίες με τα εμφυτεύματα στο στόμα μας.

Τεχνικά, το εμφύτευμα είναι ένα κυλινδρικό σύστημα από ειδικό κράμα μετάλλων (τιτάνιο) και μερικές φορές με ειδικές επικαλύψεις και διαμόρφωση, που τοποθετείται μέσα στο οστούν των γνάθων και ενσωματώνεται με το κόκκαλο γύρω του. Τα ίδια υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των εμφυτευμάτων στην Οδοντιατρική χρησιμοποιούνται και στην Ορθοπεδική εδώ και πολλά χρόνια για την κατασκευή τεχνητών αρθρώσεων και για την αντιμετώπιση των οστικών καταγμάτων με μεγάλη επιτυχία. Όταν το εμφύτευμα ενσωματωθεί και σταθεροποιηθεί μπορούν να προσαρμοστούν επάνω σε αυτό στεφάνες και γέφυρες για την αντικατάσταση των δοντιών που λείπουν.

Παλαιότερα, η τεχνική με την οποία τοποθετούνταν τα εμφυτεύματα υλοποιούνταν σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο της επέμβασης, ανοίγονταν χειρουργικά τα ούλα, τοποθετούνταν το εμφύτευμα μέσα στο οστούν και κατόπιν κλείνονταν με χειρουργική συρραφή τα ούλα επάνω από αυτό. Μερικές φορές το εμφύτευμα μπορούσε να τοποθετηθεί αμέσως μετά την εξαγωγή ενός δοντιού ή μιας ρίζας και μάλιστα στον ίδιο χώρο που κατείχε η ρίζα του φυσικού δοντιού. Στο δεύτερο στάδιο της επέμβασης και αφού ενσωματώνονταν πλήρως το εμφύτευμα στο οστούν, κάτι που μπορεί να χρειαζόταν μερικούς μήνες (3-6), αποκαλύπτονταν η κορυφή του εμφυτεύματος ανοίγοντας μία μικρή οπή στα ούλα. Σε αυτή τη φάση το εμφύτευμα θα έπρεπε να είναι απόλυτα σταθεροποιημένο στη γνάθο. Μετά τη λήψη των σχετικών αποτυπωμάτων, ο οδοντίατρος κατασκεύαζε και προσάρμοζε μία στεφάνη ή γέφυρα στο εμφύτευμα.

Τώρα πια έχουν αναπτυχθεί νεότερης γενιάς εμφυτεύματα που μας δίνουν τη δυνατότητα για ακόμη καλύτερη και πιο σύντομη οστεοενσωμάτωση.  Σχεδόν πάντα τοποθετούμε τα εμφυτεύματα και δε τα σκεπάζουμε με ούλα ( μονοφασικά ). Έτσι αποφεύγουμε τη δεύτερη επέμβαση η οποία αν και πιο ελαφριά δεν παύει να “ενοχλεί” τον ασθενή. Ο χρόνος που χρειάζεται να περιμένουμε είναι 2 μήνες, πολύ πιο σύντομος από ότι παλιότερα. Οπότε μπορούμε να τοποθετήσουμε μία στεφάνη ή γέφυρα πιο γρήγορα και σε αρκετές περιπτώσεις άμεσα. Για να γίνει αυτό συνεργάζεται ο οδοντίατρος με τον περιοδοντολόγο ή το γναθοχειρουργό και παίρνονται τα αποτυπώματα μόλις τοποθετηθούν τα εμφυτεύματα κατά τη διάρκεια του χειρουργείου. Βέβαια έχει προηγηθεί αρκετή προετοιμασία για να πετύχει. Σε προηγούμενο ραντεβού έχει αποτυπωθεί η αρχική κατάσταση ή έχει σχεδιαστεί η καινούρια και με βάση αυτόν το σχεδιασμό θα τοποθετηθούν τα εμφυτεύματα για να ταιριάξουν με το διαθέσιμο χώρο. Έχουν παρθεί φωτογραφίες για να ταιριάξουν οι αποκαταστάσεις με το πρόσωπο και να πετύχουμε ένα τέλειο αποτέλεσμα.  Αυτή η τεχνική στις περιπτώσεις που μπορεί να γίνει ( γιατί δε γίνεται σε όλες), είναι προτιμητέα γιατί μειώνει τις επεμβάσεις (άρα και την ταλαιπωρία), ενώ προσφέρει στον ασθενή δόντια για να μιλήσει ή ακόμη και να φάει πολύ σύντομα. Έτσι δε δυσκολεύεται στην προσωπική ή την επαγγελματική του ζωή.

Η μέθοδος αυτή μας λύνει τα χέρια όταν πρόκειται για ένα ή περισσότερα δόντια στην αισθητική ζώνη ( η περιοχή που φαίνεται στο χαμόγελο) ή όταν πρόκειται για ολική αποκατάσταση της μίας ή και των δύο γνάθων όπου δεν υπάρχουν δόντια και ο ασθενής δε θα μπορούσε να φάει.  Αν προχωρήσουμε την άμεση φόρτιση στα “άκρα” μπορούμε να βάλουμε κατευθείαν την τελική εργασία σε περίπου μία εβδομάδα και πάντως όχι περισσότερο από 10 μέρες από την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Αυτό όμως γίνεται κάτω από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Για να αποκαταστήσουμε μια περιοχή με εμφυτεύματα χρειάζεται να βγάλουμε μια ειδική αξονική τομογραφία ( dental scan ή CBCT) η οποία μας δείχνει τρισδιάστατα την περιοχή που θέλουμε να τα βάλουμε ενώ μπορούμε να κάνουμε και μετρήσεις. Έτσι δεν προχωράμε στα “τυφλά” και είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Σε περιπτώσεις που δεν έχουμε καθόλου δόντια, αν δε βάλουμε εμφυτεύματα η μόνη λύση είναι η ολική οδοντοστοιχία. Και ιδίως στην κάτω γνάθο που συνήθως δεν υπάρχει συγκράτηση οι άνθρωποι δυσκολεύονται να φάνε, ακόμα και να γελάσουν ή να μιλήσουν γιατί τους φεύγει. Η μόνη σωτηρία είναι η τοποθέτηση ακόμα και μόνο δύο εμφυτευμάτων τα οποία θα μπορέσουν να στηρίξουν μια επένθετη οδοντοστοιχία ( που θα κουμπώνει πάνω τους), τόσο σταθερή που ο ασθενής να μπορεί να δαγκώνει άνετα ακόμα και σκληρές τροφές.